Ulice Iranu spływają krwią młodych ludzi zabijanych w imię Allaha, na rozkaz bezdusznych starców w turbanach. Historię Iranu naznaczyły rewolucje, w których mężczyźni walczyli o władzę. Właśnie trwa kolejna. W tej o wolność walczą głównie kobiety. Jina Amini przyjechała w odwiedziny do swojego brata. Gdy wysiadła z pociągu, została aresztowana przez irańską policję religijną. Podobno jej ubranie było niezgodne z zasadami islamu. Zapłaciła za to życiem. Po krótkim pobycie na komisariacie wpadła w śpiączkę, z której już nigdy się nie obudziła. Jej śmierć wywołała lawinę protestów. Ani jednej więcej! Iranki ruszyły na ulice, które wkrótce spłynęły krwią. Kobiety zrywały z głów hidżaby i paliły je, ścinały publicznie włosy. Rządzący krajem duchowni bez wahania wysłali przeciw nim bojówki gotowe do zabijania. Protestujące kobiety i wspierający je mężczyźni są mordowani, wtrącani do więzień, torturowani, porywani, giną w niewyjaśnionych okolicznościach, ale zgodnie twierdzą, że będą walczyć, dopóki nie uwolnią Iranu od krwawego reżimu islamskich fundamentalistów. To poruszająca historia niezwykłego narodu, który pragnąc wolności, obalił reżim próżnego szacha, by stać się zakładnikiem okrutnego duchownego.

Relacja z pierwszego w historii pieszego przejścia irańskiego łańcucha gór Zagros z północy na południe, na dystansie około 2300 km. Autor opisał i utrwalił na fotografiach spotkania z ostatnimi żyjącymi tam koczowniczymi ludami: Lurów, Bachtiarów i Kaszkajów, oraz gościnnymi Azerami i Kurdami. Po 76 dniach samotnej wędrówki przez surowy, pustynny i półpustynny masyw, którego najwyższe szczyty przekraczają wysokość 4 000 m, po zmaganiach z upałem i brakiem wody, ale też mrozem i śniegiem blokującym przełęcze, Łukasz Supergan przeszedł całą długość Zagrosu, docierając do Oceanu Indyjskiego. Wśród wielu przeżyć nie ominęło go też aresztowanie i 24-godzinny pobyt na posterunku.

Prawdziwa historia kobiety, która wśród orientalnych przypraw znalazła szczyptę szczęścia.

Jennifer ma wszystko, o czym marzą kobiety: pewność siebie, prestiżową pracę w korporacji i mieszkanie w Londynie. Czy jednak w rzeczywistości to "wszystko" daje szczęście?

W poszukiwaniu nowych kulinarnych doznań bohaterka wyrusza w podróż do Iranu. Trafia do domu Vahida, gdzie w ciągu dnia uczy się gotować pod okiem jego matki. Popołudnia i wieczory spędza w towarzystwie mężczyzny, poznając miasto, próbując nieznanych potraw i zaglądając w miejsca niedostępne dla zwykłych turystów. W oparach szafranu i świecie pełnym restrykcyjnych reguł i konwenansów rodzi się uczucie, którego nie da się zatrzymać.

Jak bardzo irańska przygoda odmieni życie dwojga zupełnie obcych ludzi? Czasami trzeba przebyć cały świat, by odnaleźć to, czego naprawdę szukamy.